Κέρκυρα Ιστορία

Αρχαιότητα
Η ιστορία της Κέρκυρας ξεκινά στην Παλαιολιθική εποχή, κάπου μεταξύ του 70.000 – 40.000 π.Χ. Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Λιβούρνιοι (Ιλλυρικό φύλο), ένας ναυτικός λαός που εξουσίαζε την περιοχή της Δαλματίας και την θάλασσα του Ιονίου. Ορισμένοι υποστηρίζουν πως κατά τα μέσα του 8ου αι π.Χ. οι Ευβοείς ίδρυσαν στο νησί αποικία, γνωστή ως «Κόρκυρα». Αργότερα, το 734 π.Χ. οι Κορίνθιοι ανέδειξαν στην Κέρκυρα σε σημαντικό ναυτικό σταθμό. Το νησί έγινε σταδιακά η δεύτερη ναυτική δύναμη μετά την Κόρινθο και ανέπτυξε έντονη αποικιστική δραστηριότητα. Η Κόρκυρα υπήρξε η πρώτη ναυτική πόλη που δημιούργησε στόλο τριήρεων στις αρχές του 5ου αι π.Χ., υπήρξε σύμμαχος των Αθηναίων και συχνά πολεμούσε για λογαριασμό τους. Τελικά, το 375 π.Χ. έγινε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Κατά τη διάρκεια της αρχαιότητας το νησί κατακτήθηκε από διάφορες ελληνικές πόλεις μέχρι το 255 π.Χ., οπότε απέκτησε την ανεξαρτησία του, όταν απεβίωσε ο Αλέξανδρος, ο τελευταίος ισχυρός βασιλιάς της Ηπείρου.

Η Κέρκυρα υπό τους Ρωμαίους
Το καλοκαίρι του 229 π.Χ. οι Ρωμαίοι κατέλαβαν το νησί και, έτσι, η Κόρκυρα έγινε η πρώτη ελληνική πόλη που προσαρτήθηκε στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Παρέμεινε, δε, υπό ρωμαϊκή κατοχή για περισσότερο από πέντε αιώνες από το 229 π.Χ. μέχρι το 337 μ.Χ. Παρόλ` αυτά, η πόλη διατήρησε σε μεγάλο βαθμό την αυτοδιάθεσή της καθώς είχε δική της νομοθεσία και το δικαίωμα να αναδεικνύει τους δικούς της αξιωματούχους. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξε σημαντική ναυτική βάση του ρωμαϊκού στόλου στην ανατολική Μεσόγειο.

Η βυζαντινή Κέρκυρα
Το 395 π.Χ. η Κέρκυρα συμπεριλήφθηκε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και παρέμεινε τμήμα της μέχρι την έλευση των Σταυροφόρων το 1204. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής εισήχθη για πρώτη φορά στο νησί το φεουδαρχικό σύστημα κοινωνικοοικονομικής οργάνωσης.

Η Κέρκυρα υπό την εξουσία των Δεσποτών της Ηπείρου (1214-1267)
Από το 1214 μέχρι το 1267 το νησί προσαρτήθηκε στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, ένα ανεξάρτητο ελληνικό κρατίδιο υπό την ηγεσία του Βυζαντινού Οίκου των Αγγέλων, τα μέλη του οποίου είχαν υιοθετήσει τον τίτλο του «Δεσπότη».

Οι Ανδεγαυοί στην Κέρκυρα (1267-1386)
Το 1267 ο Κάρολος της Ανζού, Γάλλος βασιλιάς της Σικελίας κατέλαβε το νησί και αποπειράθηκε να αντικαταστήσει την ορθόδοξη χριστιανική πίστη με την καθολική. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης των Ανδεγαυών το νησί διαιρέθηκε σε τέσσερα bailiwicks (εδαφική υποδιαίρεση) και υπήρξε σημαντική πηγή οικονομικού πλούτου εξαιτίας των εύφορων αμπελώνων, των ελαιώνων και των αλατωρυχείων που διέθετε. Η κατοχή των Ανδεγαυών τελείωσε το 1386 με το θάνατο του Καρόλου ΙΙΙ του Ανζού.

Η Ενετική κατοχή (1386-1797)
Οι Βενετοί ανέλαβαν επισήμως την διακυβέρνηση της Κέρκυρας στις 9 Ιουνίου του 1386 και κυβέρνησαν το νησί για περισσότερο από τέσσερις αιώνες. Έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για την γεωργία, ειδικά για την καλλιέργεια ελιάς και σε αυτήν ακριβώς την πολιτική χρωστά η Κέρκυρα τους απέραντους ελαιώνες της. Η μακρά ενετική κυριαρχία, ακόμα, επηρέασε βαθιά την τοπική διάλεκτο, η οποία απορρόφησε μια ευρεία γκάμα Ιταλικών και Βενετικών λέξεων.

Η Γαλλική Δημοκρατία (1797-1799)
Η ενετική κυριαρχία έληξε το 1797 όταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης κατέλαβε το νησί. Με τη Συνθήκη του Καμποφόρμιο, που συνήφθη μεταξύ της Γαλλίας και της Αυστρίας, η Κέρκυρα και τα υπόλοιπα Ιόνια νησιά πέρασαν στην Γαλλική κατοχή, που διήρκεσε δύο χρόνια, από το 1797 μέχρι το 1799.

Οι Ρώσσοι και οι Τούρκοι (-1800)
Μετά την ήττα των Γάλλων στη μάχη του Νείλου (1η Αυγούστου 1798) η Ρωσία και η Τουρκία σχημάτισαν συμμαχία και κήρυξαν πόλεμο ενάντια στην Γαλλία κατακτώντας όλα τα Ιόνια νησιά εκτός της Κέρκυρας. Οι γαλλικές αρχές συνειδητοποιώντας πως ο εχθρός έμελε να επιτεθεί στο νησί, πήραν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να ενισχύσουν την άμυνά του. Οι αψιμαχίες κράτησαν μέχρι τις 3 Μαρτίου του 1799, όταν οι γαλλικές αρχές τελικά παρέδωσαν το νησί στους αντιπάλους τους. Η πρώτη επίσημη πράξη των Ρώσων μετά την παράδοση του νησιού ήταν η αποκατάσταση του ελληνορθόδοξου αρχιεπισκόπου της Κέρκυρας.

Το Επτανησιακό Κράτος (1800-1807) και ο Ιωάννης Καποδίστριας
Μετά την Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας, δημιουργήθηκε το 1800 ένα ημι-αυτόνομο κράτος που περιλάμβανε τα επτά Ιόνια νησιά, το επονομαζόμενο Επτανησιακό Κράτος. Ήταν το πρώτο ελληνικό Κράτος που ιδρύθηκε μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Η εκτελεστική εξουσία ασκούνταν από τη Σύγκλητο, με επικεφαλής τον Κόμη Σπυρίδωνα-Γεώργιο Θεοτόκη, ο οποίος διόρισε τον Κόμη Ιωάννη Καποδίστρια σαν τον Γενικό Γραμματέα του Κράτους. Ο Ιωάννης Καποδίστριας (1776-1831) ήταν πολιτικός αξιωματούχος και διπλωμάτης ευρωπαϊκού κύρους. Το 1827 η Ελληνική Εθνοσυνέλευση τον εξέλεξε ομόφωνα ως Πρόεδρο της Ανεξάρτητης Ελλάδας. Ο Καποδίστριας έθεσε τα θεμέλια του αναγεννημένου Ελληνικού Κράτους και αναδιοργάνωσε την δημόσια εκπαίδευση, την γεωργία και τις πολιτικές δομές. Δολοφονήθηκε το 1831.

Η Γαλλική Αυτοκρατορία (1807-1814)
Μετά την Συνθήκη του Tilsit (1807), που υπεγράφη μεταξύ του Αυτοκράτορα Ναπολέοντα Ι και του Τσάρου Αλέξανδρου Ι, οι Ρώσσοι μεταβίβασαν τα δικαιώματά τους επί των Ιονίων νήσων στους Γάλλους, οι οποίοι έστειλαν τον στρατηγό Cesar Berthier στην Κέρκυρα. Η γαλλική κυβέρνηση ίδρυσε το 1808 την Ιόνιο Ακαδημία για την προώθηση των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών. Το 1811 ιδρύθηκε στην Κέρκυρα η πρώτη Σχολή Καλών Τεχνών.

Το Βρετανικό Προτεκτοράτο (1814-1864)
Στις 30 Μαϊου του 1814, λίγο μετά την πτώση του Ναπολέοντα, η Κέρκυρα κατελήφθη από τους Βρετανούς. Το νησί κυβερνούσαν δέκα Ύπατοι Αρμοστές, καθένας από τους οποίους συνεισέφερε στην αλλαγή της εικόνας του νησιού. Τα Ιόνια νησιά ενώθηκαν τελικά με την Ελλάδα, η οποία είχε ήδη γίνει ανεξάρτητο Βασίλειο το 1833 με επικεφαλής τον βασιλιά Όθωνα.

Μυθολογία
Σύμφωνα με τα μυθολογικά στοιχεία το Ιόνιο Πέλαγος πήρε το όνομά του από την Ιώ, ιέρεια της θεάς Ήρας. Λέγεται πως ο Δίας και η Ιώ ήταν εραστές και πως όταν το έμαθε η Ήρα, εξοργίστηκε και μεταμόρφωσε την Ιώ σε αγελάδα, την έδεσε σε μια ελιά και έβαλε να την φρουρεί ο Άργος, του οποίου το σώμα καλυπτόταν με οφθαλμούς, πράγμα που τον καθιστούσε ακοίμητο φορυρό. Ο Δίας ανέθεσε στον Ερμή να βρεί το μέρος όπου φυλασσόταν η Ιώ, να αποκοιμίσει τον Άργο παίζοντας σουραύλι και να απελευθερώσει την Ιώ. Η Ήρα από την άλλη πλευρά, όταν το έμαθε, έστειλε μια αλογόμυγα η οποία άρχισε να καταδιώκει την Ιώ. Η Ιώ προσπαθώντας να απαλλαγεί από την αλογόμυγα διέσχισε τη θάλασσα, που πήρε το όνομά της, και τελικά, περνώντας από νησί σε νησί, κατέληξε στην Αίγυπτο, όπου ξαναπήρε την ανθρώπινή της μορφή και γέννησε το γιό του Δία.

Κατά μια άποψη το όνομα Κέρκυρα προέρχεται από το όνομα της Νύμφης Κόρκυρα. Κατ’ άλλους το όνομα αποτελεί παραφθορά του Γόργυρα ή Γοργώ, που ήταν το όνομα της Μέδουσας, που εικονίζεται στο αέτωμα του ναού της Αρτέμιδος.
Σύμφωνα με μια μυθολογική εκδοχή, η θεά της γεωργίας, Δήμητρα, έριξε το δρεπάνι της στο Ιόνιο Πέλαγος, το οποίο όταν προσγειώθηκε μετατράπηκε σε πέτρα και έγινε το νησί Κέρκυρα. Κορυφώ ή Κορυφή ή Κορφή ή Corfu ονομαζόταν το νησί κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, πιθανά λόγω των δύο οχυρωμένων κορυφών της μεσαιωνικής πόλης. Είναι δε το όνομα με το οποίο είναι γνωστή σήμερα η Κέρκυρα στο εξωτερικό.
Στις γραπτές πηγές, αναφορά στην Κέρκυρα συναντάμε ήδη από τα ομηρικά έπη. Στην Οδύσσεια το νησί ταυτίζεται με τη νήσο Σχερία όπου κάποια στιγμή έφτασε ο Οδυσσέας, κατά τη διάρκεια του πολυετούς ταξιδιού του προς την Ιθάκη. Νωρίτερα στο ταξίδι του, αυτός και το πλήρωμά του είχαν περάσει από το νησί του Πολύφημου, γιού του Ποσειδώνα, τον οποίο ο Οδυσσέας τύφλωσε, για να μπορέσει να ξεφύγει. Στη συνέχεια ο Ποσειδώνας εξοργισμένος από το πάθημα του γιού του, προξένησε μια καταιγίδα η οποία βούλιαξε το καράβι του Οδυσσέα. Αυτός ήταν ο μόνος που επέζησε του ναυαγίου και ξεβράστηκε στην ακτή της Σχερίας όπου τον ανακάλυψε η κόρη του βασιλιά, Ναυσικά. Ο βασιλιάς Αλκίνοος άκουσε την διήγηση του Οδυσσέα και του παραχώρησε ένα επανδρωμένο πλοίο προκειμένου να συνεχίσει το ταξίδι του. Ο Αλκίνοος υπήρξε γενικότερα ιδιαίτερα φιλόξενος και γενναιόδωρος με τους ξένους, όπως άλλωστε φαίνεται και από την φιλοξενία που παρείχε στους Αργοναύτες, όταν αυτοί στην επιστροφή τους από την Κολχίδα και έχοντας κλέψει το χρυσόμαλλο δέρας, προσάραξαν στο νησί.